Born ready?
Een goede collega en vriend van mij in mijn tijd bij Achmea antwoordde altijd op de vraag of hij ergens klaar voor was: I was born ready! Nu hielp het hem misschien dat hij er enige tijd als Commando in het leger op had zitten, maar de uitspraak heeft mij altijd geïnspireerd. Of je er klaar voor bent, zit in jezelf.
‘Voorbereiding is alles’, zei de accountant toen hij ook het laatste benodigde document uit zijn tas opdiepte. Hij hielp mij in zijn vrije tijd bij het opmaken van de jaarrekening van de voetbalclub waar ik voorzitter van ben. Hij had zich tot mijn verrassing al volledig voorbereid en rustte niet totdat ook de laatste BTW-rondrekening klopte. Hij hielp ons volledig uit de brand.
Vanaf 1 januari zijn de gemeentes verantwoordelijk voor de jeugdzorg. Het lijdt geen twijfel dat dit de goede stap is om de zorg voor jeugd te verbeteren. Eén financier, dichtbij het gezin, die de zorg kan vernieuwen en zorgen voor Integrale zorg. Iets waar wij al in ons document ‘Naar Integrale Zorg’ (2011) voor hebben gepleit. De stap hier naar toe lijkt als de we de kranten mogen geloven (en dat doen we) wel op een sprong in het diepe. We hebben hier in september zelf ook een signaal over afgegeven met onze roep om een ‘Noodwet’.
Het is nu december. Drie belangrijke stappen zijn gezet. De regeling voor de Transitieautoriteit Jeugd is een subsidieregeling geworden, waar veel instellingen zich al met hun frictiekosten hebben gemeld. Met Rijk, VNG en alle branches is een akkoord bereikt over bovenregionale zorg. Dit betekent dat vormen van zorg waarvan iedere regio maar een paar bedden nodig heeft nu op een bovenregionale schaal wordt beoordeeld en geborgd. Dat was hard nodig. Ten slotte hebben de Staatssecretarissen een krachtige stap gezet door de ‘Indeplaatsstelling’ te introduceren. Hiermee is het mogelijk dat het Rijk snel contracten sluit in de plaats van gemeentes als kinderen in de knel komen door een gebrek aan gecontracteerde zorg. Dit is recent geregeld in de invoeringswet. Een ‘Noodwet’, zeg maar….
Door de bovengenoemde stappen is de sprong in het diepe minder beangstigend geworden. We staan echter nog steeds op de rand, en het blijft diep. Wachten helpt niet meer, terugkijken zeker niet. Ik stel voor dat we er als commando’s in stappen, niet om naïef te zijn, maar met het ferme zelfvertrouwen dat we de problemen die we ongetwijfeld tegenkomen zullen oplossen. Waar kinderen knel raken, signaleren we dat en bespreken het met gemeentes en het Rijk. We hebben de parachute in de vorm van de ‘indeplaatsstelling’, het bovenregionale akkoord en de TAJ. Voorbereiding is alles! Because we’re born ready!
Jan-Dirk Sprokkereef,
vice-voorzitter Jeugdzorg Nederland
