De schone slaper
In de zomer van 2002 draai ik mijn eerste slaapdienst op de rand-psychiatrische afdeling. Ik heb er een ruime inwerkperiode opzitten en draai al een tijdje reguliere diensten op deze afdeling. Ik ken de cliënten die er verblijven best goed en het is een drukke maar leuke groep met kinderen. Rick en Jayson zijn twee cliënten die onafscheidelijk zijn, allebei twaalf jaar en erg veel moeite met hun impulsregulatie.
Het is een mooie zomeravond en in onze routine gaan we sporten. Daarna is het tijd voor het douche- en bedritueel. Samen met een collega die late dienst heeft ruim ik de groepsruimte op. We dekken de tafel voor de volgende ochtend en we schrijven de dagrapportage voor alle aanwezige cliënten. Ik maak met de collega’s nog een praatje en drink als de late dienst naar huis is een bak koffie met de slaapdienst van de buurtgroep.
Bij het naar bed gaan maak ik een ronde langs alle kamers om te controleren of elke cliënt op zijn of haar kamer is. Alles was zoals het hoorde te zijn, dus ik loop naar de slaapdienstkamer. De kamer is een klein hok met een klein raam, erin staan een bed en een stoel. Ik ga in bed liggen en val als een blok in slaap.
Ergens halverwege de nacht hoor ik een luide zware stem naast me: ‘Bjorn, ben je niet iemand kwijt?’ Versuft van de slaap kijk ik op en zie de slaapdienst van de afdeling naast me staan, zichtbaar geïrriteerd. Ik breng een versuft ‘waar heb je het over?’ uit, waarop het antwoord is: ‘kijk maar eens naar buiten!’ Ik schuif het gordijn open en kijk uit op het plein waar de acht afdelingen tegenover elkaar liggen. Op elke afdeling brandt licht, zelfs op de kamers van de cliënten. Iedereen is wakker!
De collega meldt me dat er twee cliënten van mijn afdeling via het balkon en de regenpijp naar beneden zijn geklommen. Vervolgens zijn zij via de regenpijpen bij elke afdeling omhoog geklommen om daar op de ramen te bonzen en iedereen wakker te maken. Ik hoef niet lang na te denken welke twee cliënten dit zouden zijn. Mijn eerste ingeving blijkt te kloppen… En nu? Een hele nacht als kat en muis achter elkaar aan jagen is iets wat beide sensatiebeluste jongens wel zagen zitten.
Na een gezamenlijk overleg besluiten we dat bij elke afdeling de slaapdienst op een stoel voor de deur gaat zitten om te voorkomen dat dit de hele nacht gaat duren. De lol voor Rick en Jayson was er op deze manier snel af en de vermoeidheid maakte dat ze na anderhalf uur toch maar voor het eigen bedje kozen.
Tegenwoordig controleer ik dus elke deur voordat ik naar de slaapdienstkamer ga. En de bijnaam ‘de schone slaper’ heb ik nog wel een tijdje aan moeten horen….
In de serie ‘Jeugdzorg in de praktijk’ vertellen jeugdzorgprofessionals wat zij meemaken tijdens hun werk. Een van de bloggers is Bjorn van Toorn. Bjorn werkt al dik 20 jaar als professional binnen de jeugd- en gezinshulp bij Pluryn. Met zijn blogs hoopt Bjorn de lezer mee te nemen in verhalen die hij heeft ervaren als bijzonder, gek, mooi, verdrietig of simpelweg de moeite van het vertellen waard vindt. Bjorn is getrouwd, heeft kinderen en is in zijn vrije tijd bezig binnen de culturele sector met het spelen in bandjes en het organiseren van bandjesavonden.
