Hoe MDFT zorgde voor een gezonde ouder-kind relatie
Romano (20) groeide op met veel geweld, zowel verbaal als fysiek. Ook had hij verschillende stiefvaders. Er was geen veiligheid in het gezin en al met zeven jaar kwam hij voor het eerst in een jeugdinrichting terecht: stempel ‘onhandelbaar’. Sindsdien heeft Romano amper thuis gewoond. Hij ging van instelling naar instelling, van hulpverlener naar hulpverlener. En nu zit hij in Teylingereind, een justitiële jeugdinrichting, vanwege een ernstig geweldsdelict. In Teylingereind startte hij met Multidimensionele Familietherapie (MDFT) om de band met zijn moeder Sharon te verbeteren. Romano: “Ik vond onze relatie raar en zie nu in waarom.”
Dieptepunt
Het was het dieptepunt in het leven Romano: na een zeer ernstig geweldsdelict, waarbij het slachtoffer blijvende schade heeft opgelopen, belandde hij in een jeugdinrichting. Teruggaan naar het moment van geweld is voor Romano lastig: “Ik kan me er niets meer van herinneren.” De rechter veroordeelt hem want er is wel voldoende bewijs en hij krijgt een behandelmaatregel (PIJ) van 2 jaar opgelegd. Het is een zogenoemde verlengbare maatregel, dus het is voor hem nog onduidelijk hoe lang hij uiteindelijk in Teylingereind moet verblijven. Tijdens het verblijf is ook aandacht voor de gevolgen van Romano’s gedrag voor het slachtoffer en wordt er ingezet op bemiddeling tussen dader en slachtoffer.
Het begint met luisteren
Angela, MDFT-therapeut: “Dat je terecht komt in een ‘jeugdgevangenis’ is voor de jongere, maar zeker voor zijn ouders, vaak een hele trieste, verdrietige en teleurstellende gebeurtenis. Dit dieptepunt grijpen wij als therapeut aan omdat hier het verlangen ligt om het anders te willen én de bereidheid er is het anders te doen. “Luisteren en erkennen, daar draait alles om in het eerste gesprek. Je hebt begrip voor de moeilijke situatie waar in de jongere verkeert. Hier wordt de basis gelegd: vertrouwen speelt een uiterst belangrijke rol voor de behandelrelatie. De jongere beslist zelf of hij gebruik wil maken van de mogelijkheid tot MDFT. Als dat het geval is, dan belt hij na het eerste gesprek zelf de ouder(s) om dit te bespreken.”
Het grootste probleem
Het grootste probleem bij Romano en zijn moeder was dat ze geen gezonde moeder-zoon relatie hadden. De relatie leek meer op die van levenspartners, waarbij Sharon veel persoonlijke dingen deelde met haar zoon. Romano: “Ik was eraan gewend, ik wist niet beter, maar vond het heel vermoeiend. Als zoon wil je niet alle ins en outs van je moeders leven weten.” Angela: “Daarbij kwam dat Romano een zorgzame jongen is. Hij wist dat zijn moeder hulp nodig had en wilde onder andere haar financiële zorgen wegnemen. Dit resulteerde onder andere in delictgedrag.”
Verwachtingen uitspreken
In de gesprekken is aandacht geweest voor wat Romano en zijn moeder van elkaar verwachten. Sharon: “Ik had iemand nodig om tegen te praten en gebruikte hiervoor Romano, maar hield er geen rekening mee hoe dat voor hem was.” Door het hierover te hebben met elkaar, werd duidelijk waar zij beiden behoefte aan hadden en wat ervoor nodig is om daar te komen.
Psychische problemen
Er kwam ook psychiatrische problematiek om de hoek kijken bij Romano en zijn moeder. Een van de oorzaken was cultureel van aard. Angela: “Doordat ik dezelfde achtergrond heb, had ik zowel aandacht voor het culturele aspect als het wetenschappelijke gedeelte van de problematiek. Na het volgen van psycho-educatie , was Romano bereid om in gesprek te gaan met een psychiater. Inmiddels wordt ook moeder Sharon behandeld voor uiteenlopende gedragsstoornissen. De juiste hulp inschakelen bij psychiatrische problematiek is belangrijk om vooruitgang te boeken.“
Gezonde relatie
Er zijn heftige en emotionele gesprekken gevoerd, maar dat was nodig om verandering teweeg te brengen. Romano: “Ik heb geleerd mijn grenzen aan te geven. Niet alleen bij mijn moeder, ook bij foute vrienden. Wie laat ik toe en wie niet? Ik kies voor mijzelf: sport nu, ga niet meer bij mijn moeder in huis wonen en blijf in gesprek met mijn psychiater. Als ik nu nog een baan vind, dan klopt het helemaal.” Angela: “Sharon bespreekt niet meer alles met haar zoon. Ze belden voorheen iedere dag en nu kiest Romano er heel bewust voor om soms even niet te bellen. De relatie is nu een gezonde ouder-kind relatie. De laatste weken van de behandeling hebben we het over hobbels in de weg die ze tegen kunnen komen, zodat ze weten wat te doen bij tegenslag of terugval.”
Dit praktijkverhaal werd begin dit jaar gepubliceerd in de digitale nieuwsbrief van Teylingereind en op de website van Stichting Jeugdinterventies (SJI) en is een gezamenlijke productie van Forensisch Centrum Teylingereind en SJI. Forensisch Centrum Teylingereind is lid van Jeugdzorg Nederland.
De gebruikte namen en foto’s zijn om privacyredenen gefingeerd.
