Jeugdbeschermer op zoek naar balans

“Gevoel, soms een lastig ding, maar wel iets dat iedereen heeft. Iets wat ook maakt wie jij bent. Het uitschakelen van je persoonlijke ideeën en je gevoelens, is niet mogelijk. Ik denk ook niet dat dit moet, want dit alles maakt wie jij bent en wie jij bent als jeugdbeschermer.“ In dit praktijkverhaal vertelt jeugdbeschermer Yvonne over de zoektocht naar het vinden van balans tussen wie je bent in je privéleven, over wie je bent als jeugdbeschermer en wat de casussen persoonlijk teweeg brengen.

Stel je voor…

“* Stel je voor… een kind van net drie jaar dat van haar moeder niet de veiligheid geboden krijgt om zich optimaal te kunnen ontwikkelingen en met spoed uit huis geplaatst is.

* Stel je voor… een meisje van veertien jaar dat de hele dag depressief op bed ligt. Haar ouders krijgen haar er niet uit en alle mogelijke oplossingen zijn geprobeerd door de hulpverlening in het vrijwillig kader.

* Stel je voor… twee kinderen in de puberteit die hun moeder al hebben verloren en waarvan de vader terminaal is. Er is strijd over waar de kinderen naar toe gaan na het overlijden van de vader. De vader en de kinderen hebben beiden een andere visie op hun toekomst.”

“Dit zijn maar drie voorbeelden van kinderen die bij de jeugdbescherming binnenkomen. Niet de makkelijkste casussen, maar die bestaan ook niet. Alle verhalen casussen doen iets met je gevoel, het persoonlijke stukje dat je meeneemt als jeugdbeschermer in je werk. Om vijf uur de deur achter je dichttrekken zonder de rest van de dag nog aan je werk te denken, is niet realistisch. Of naar huis gaan waar je eigen kind(eren) zich veilig kunnen ontwikkelen, wetende dat er een kind in een situatie zit waarin dat niet kan. Wetende dat er kinderen zijn die mishandeld worden, de dupe zijn van de strijd tussen hun ouders of zichzelf in onveiligheid brengen… Dit doet natuurlijk iets met je, want een jeugdbeschermer is ook maar een mens.”

Balans

“Een balans vinden hierin is belangrijk in het werk van de jeugdbeschermer. Maar hoe vind je die balans? Hoe vind je balans tussen wie jij bent in je privéleven, wie je bent als jeugdbeschermer en wat de casussen bij jou teweeg brengen? Helaas is daar geen kant en klaar antwoord op. Dit is voor iedereen anders en eigenlijk een zoektocht zolang je dit werk uitvoert.”

De kinderen, daar doe je het voor!

“Maar als de casussen niet makkelijk zijn, je het werk niet altijd los kunt laten, de balans vinden moeilijk kan zijn en je soms je eigen gevoel aan de kant moet zetten, wat maakt het werk het dan waard? De kinderen, daar doe je het voor! Elke stap, al is het maar een kleine, die bijdraagt aan een veiligere ontwikkeling van een kind, maakt dat ‘t het waard is de negativiteit die er aan vastzit erbij te nemen.”

Toekomst

“Hoe het met de kinderen gaat aflopen die in de voorbeelden beschreven staan, is nog niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat ik als jeugdbeschermer alles in het werk zal stellen om bij te dragen aan een zo positief mogelijke toekomst. Want hoe ik zelf mijn kinderen ook opvoed, wat ik daarin belangrijk vind en hoe ik mij daarbij voel, doet er voor de kinderen uit de casussen niet toe. Zij hebben net zoveel recht op een mooie toekomst als ieder ander kind, daar mogen de gevoelens van hun ouders en ik als jeugdbeschermer niet bij in de weg staan.”

U las het verhaal van Yvonne, jeugdbeschermer bij Jeugdbescherming west. Jeugdbescherming west is lid van Jeugdzorg Nederland

---