Nieuwe tijden
Natuurlijk, we kunnen rustig toekijken hoe de gemeenten vastlopen in het nieuwe stelsel. Valkuilen genoeg. Allerlei complexe nationale regelgeving daalt neer op de gemeenten, de zorgen van ministers worden de zorgen van de wethouders. Waar het nationale niveau faalde om schotten weg te halen, mogen de gemeenten het nu proberen. En dit alles met minder geld. We zouden gewoon alles kunnen laten gebeuren. En als de gehele operatie dan is gestrand, dan kunnen we gaan roepen. “Hadden we het niet altijd gezegd?” ” We hebben ervoor gewaarschuwd”.
Maar dit scenario kan geen optie zijn. De prijs van een gestrande operatie is te hoog. De jeugdzorg moet zijn verantwoordelijkheid voor het welslagen van het nieuwe stelsel nu nemen. Samen met andere partijen in het veld moeten we de wethouders een dekkend aanbod van regionale zorg doen: van het laagdrempelige CJG tot en met de specialistische hulp in het vrijwillige en gedwongen kader. Dat voorkomt ‘misverstanden’ bij gemeente-ambtenaren die voor de professionals gaan bepalen wat er moet worden gedaan. Die denken dat jeugdzorg vooral welzijn is en natuurlijk meer politie op straat. Dat kunnen we niet laten gebeuren. De verantwoordelijkheid voor het nieuwe stelsel ligt toch echt bij de jeugdzorg.
Dat betekent dat we op landelijk en regionaal niveau onze partners moeten opzoeken. We moeten met het onderwijs om tafel – inclusief het voortgezet speciaal onderwijs en het praktijkonderwijs – en natuurlijk de geestelijke gezondheidszorg en de licht-verstandelijk gehandicaptenzorg, met de welzijnsinstellingen en de schuldhulpverlening, met de verslaafdenzorg en de arbeidsbemiddelaars. En misschien moeten we wel leren om op het landelijk niveau met één stem te spreken. Het geklaag over het oude stelsel is voorbij. De bal ligt nu bij ons!
Hans Kamps
Voorzitter Jeugdzorg Nederland
