Opvoedondersteuning gaf Suzanne vertrouwen
Suzanne is moeder van een 14-jarige tweeling. Eén van de jongens heeft autisme. Haar zoon van 7 vertoont ‘ander’ gedrag en haar man worstelt met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Ze vroeg Quintus van het buurtteam jeugd & gezin in Utrecht om hulp.
Keerpunt
“Ik hield het gezin draaiende,“ vertelt Suzanne. Maar op een gegeven moment lukte haar dat niet meer. “Ik herinner me dat ik in de keuken stond te koken. Mijn kinderen speelden heel lief, maar het geluidsniveau was mij te hoog. Ik werd boos, kon alleen nog snauwen. De kinderen begrepen er niets van en waren in dikke tranen. Toen wist ik: er moet iets veranderen.”
Suzanne meldde zicht bij het buurtteam jeugd & gezin en vroeg Quintus om hulp. Met hem praatte ze nu over hoe zij de zorg voor haar gezin kon dragen. Quintus: ”Hoe sterk Suzanne is, hangt samen met het functioneren van haar gezin en hoe zij zich tot iedereen verhoudt. We zorgden eerst voor goede ondersteuning voor haar jongste zoon. Daarnaast probeerden we haar man meer te betrekken bij de opvoeding en het gezinsleven.”
Opvoedondersteuning
Om Suzanne tijdelijk te ontlasten, vroegen Quintus en zij opvoedondersteuning aan. Suzanne: ”Negen maanden lang kwam er een middag per week een vrijwilliger bij ons thuis. Iemand met verstand van autisme. Hij hielp mijn oudste zoon bij het aanbrengen van structuur en met het maken van huiswerk. Met mijn jongste ondernam hij regelmatig leuke activiteiten. Ook met mijn ‘gezonde’ zoon, voor wie ik door alle sores weinig aandacht had, sprak hij veel. Doordat ik bij de gesprekjes tussen hem en mijn kinderen was, leerde ik hen weer op een positieve manier benaderen. Iets wat me eerder niet meer lukte.” Daarnaast sprak Suzanne veel met Quintus over grenzen. “Ik wist niet meer waar mijn grenzen lagen. Ik cijferde me helemaal weg voor mijn gezin. Quintus hield me een spiegel voor. Dat was heel confronterend. Er zijn heel wat tranen gevloeid. Toch gaf het me veel inzicht. Ik kan mijn kinderen nu bijvoorbeeld uitleggen dat ik erg moe ben en hen vragen om rustiger of even ergens anders te spelen.”
Toekomst
Het gaat zo goed met Suzanne dat de opvoedondersteuning is beëindigd. Suzanne: “De kinderen zijn blijer en opener. Zelf ben ik veel optimistischer. Samen met mijn man vormen we weer een gezin in plaats van een groepje eenlingen.” Suzanne verwezenlijkte in het afgelopen jaar zelfs een paar van haar eigen dromen. “Omdat Quintus me na verloop van tijd vroeg wat ik nu eigenlijk zélf wilde, kwam ik op het idee een opleiding te volgen tot KNVB-voetbaltrainer en – coach. Ook ging ik weer hardlopen. Ik ga nu zelfs af en toe uit eten met een vriendin of een nachtje weg met mijn man. Dingen die eerder ondenkbaar waren. Ik zie Quintus veel minder, maar dat is goed. Hij was er voor mij op de momenten dat ik het nodig had. Dat gaf me het vertrouwen en de veiligheid om dingen aan te gaan. We gingen echt samen op pad. Zonder vastomlijnd doel vond ik gaandeweg uit wat voor mij en mijn gezin werkt.”
Stichting Lokalis biedt basishulp in de buurtteams jeugd & gezin in Utrecht. Lokalis is lid van Jeugdzorg Nederland.
