‘Regels, regels, regels, maar wie geeft er echt om me?’
Twee maanden bij je trajectbegeleider in huis wonen, omdat er nergens anders plek voor je is. Het is niet gebruikelijk in de jeugdhulp, maar voor Siren (18) werd het werkelijkheid. Na zeven en halve maand in De Koppeling (JeugdzorgPlus) stapte ze op haar achttiende verjaardag met haar koffer de drempel over van het appartement van haar trajectbegeleider Marjan Meijer. Volgens Meijer, werkzaam bij Spirit, past dat bij ‘werken vanuit vakmanschap’: breed kijken, ook naar terreinen buiten de jeugdhulp, verantwoordelijkheid nemen, zoeken naar nieuwe oplossingen en doen wat op dat moment nodig is.
‘Moet ik haar dan mee naar huis nemen?’
Siren had een van haar belangrijkste doelen bereikt: een plek op het Joke Smit College, school voor volwassenenonderwijs. Ze zou starten in de week van haar achttiende verjaardag, maar vier dagen voordat ze achttien werd, was er nog steeds geen woonplek voor haar gevonden. Het leek erop dat ze haar eerste schoolweken in de crisisopvang zou moeten doorbrengen. Deze week was juist cruciaal voor Siren: ze was sinds haar elfde niet meer naar een reguliere school geweest, had in haar tienerjaren door problemen thuis zo’n vijf jaar onderwijs gemist en was geëindigd op het VMBO, terwijl ze startte met een havo/vwo advies.
Marjan: “Na weken rondbellen en opschalen naar de directie riep ik op de vrijdag voordat Siren achttien werd radeloos uit: ‘moet ik haar dan mee naar huis nemen?’ Mijn collega van het aanmeldteam zei: ‘hoe serieus ben je daarin’? Ik dacht: mijn huis is groot genoeg, ik vertrouw Siren, en ik wil graag dat ze haar eerste schoolweek in alle rust begint in plaats van in een short stay hotel zonder begeleiding, of van crisisbed naar crisisbed. Dat gun je geen enkel kind. Ik was bang dat alles waar we in die zeven maanden zo hard aan gewerkt hadden verloren zou gaan.”
Afstand en nabijheid
Op vrijdag werd besloten dat Marjan tijdelijk pleegouder van Siren zou worden en in dat weekend hielpen familieleden en collega’s met het klaarmaken van de slaapkamer. Achter de schermen zorgden collega’s voor een pleegzorgwerker en de juiste registratie. Marjan: “ Iedereen binnen Spirit was welwillend om mee te werken, dat was fantastisch.” Siren: “ Ik had op vrijdag mijn introductiedag op school, zou maandag beginnen en had geen idee waar ik zou komen te wonen. Ik was heel blij dat ik bij Marjan terecht kon. Tot die tijd zag ik haar alleen in een professionele omgeving, maar nu ook in haar comfortzone, dat was bijzonder. Maar Marjan is gewoon een fijn persoon, met een fijn karakter. Je merkt dat ze dit werk niet doet omdat het moet, maar omdat ze het wil.”
Marjan: “Ik had twee stemmetjes in mijn hoofd: afstand en nabijheid. Vanuit het systeem denk je: je moet afstand houden van de jongeren, dit gaat nooit goed. Maar mijn eigen gevoel zei: volgens mij gaan we dit gewoon rocken. Ik wil haar het gevoel geven dat ze belangrijk genoeg is om het risico voor te nemen.” Siren: ” Het voelde ook als iets bijzonders. Als jongere in de hulpverlening denk je al gauw: het draait om regels, regels, regels, maar wie geeft er echt om me?”
Net dat stukje extra voor een eigen woning
Twee maanden later kreeg Siren een containerwoning van HVO Querido toegewezen: een eigen huisje met wekelijkse begeleiding. Siren: ”Een fijne plek waar ik al veel vrienden heb gemaakt die net als ik van muziek, gamen en tekenen houden. Het maakt hen niet uit wat mijn geschiedenis is, als je gewoon een leuke gast bent, dan is het prima.”
Marjan: “Door bij mij te hebben gewoond, kon Siren laten zien dat ze goed voor zichzelf kan zorgen. Mede daardoor kwam ze in aanmerking voor deze woning. Al is deze situatie uit noodzaak geboren, ik ben trots dat dit binnen Spirit kan en mag en dat alle collega’s bereid waren om net dat stukje extra te doen om dit voor elkaar te krijgen.”
Dit verhaal werd eerder gepubliceerd op de website van Spirit. Spirit is lid van Jeugdzorg Nederland.
Om privacyredenen is Siren een gefingeerde naam.
