Tieners!
Ik zie ze zitten op het hangbankje.
Hoodies ver over hun hoofd getrokken, totaal verscholen in zichzelf.
Alles klopt. Of, beter gezegd, lijkt te kloppen: de patta’s (schoenen), brakka’s (broeken) en jacka’s (jassen). Hoe ongelooflijk belangrijk is dat. Erbij horen, dragen wat fassi (mode) is. En wat vooral heel belangrijk is: niet teveel opvallen.
Alles lijkt te kloppen…aan de buitenkant. Maar vaak, té vaak, schreeuwt het diep van binnen. Onder de oppervlakte zijn onze tieners vaak onzeker en voelen zich soms verloren.
Het is ook een doolhof om in je tienertijd je eigenwijze weg te vinden. Je hart te volgen en vooral te mogen zijn wie je bent. Je eigen, leuke, unieke zelf.
Zijn wij er als volwassenen dan onvoorwaardelijk voor ze?
Krijgen we het voor elkaar om echt te luisteren? Om te horen waar ze mee bezig zijn. Wat hen beweegt en wat ze zo ingewikkeld vinden?
Investeren we genoeg tijd, moeite en aandacht? En voelen onze tieners dan dat we van ze houden en dat ze mogen zijn wie ze zijn? Kunnen we zonder oordeel naar ze kijken?
Be yourself, the world will adjust.
In de serie ‘Jeugdzorg in de praktijk’ vertellen jeugdzorgprofessionals wat zij meemaken tijdens hun werk. Pien van der Hoff is 62 jaar, getrouwd en moeder van zeven volwassen kinderen. Twee van hen zijn als pleegkind bij haar komen wonen en daarna geadopteerd. Op dit moment wonen er zeven kinderen in het gezinshuis van Pien, op een ruime boerderij in het buitengebied.
