Voor jou ga ik tot het gaatje
Een prachtig motto in het leven: wanneer je niks verwacht, is alles meegenomen.
De afgelopen 35 jaar hebben we al veel kinderen in ons gezin welkom geheten. Meer dan 50 jongeren die om allerlei verschillende, vaak verdrietige redenen voor kortere of langere tijd bij ons hebben gewoond.
Gedrag is een taal, dat is één van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd. De kunst is om dwars door het gedrag heen te kijken naar wat het kind of de jongere nu werkelijk zegt. Als beginnend pleegouder en later gezinshuisouder was dat voor mij regelmatig zoeken. Soms is gedrag zo ingewikkeld dat het echt veel tijd kost te ontcijferen wat er nu precies in zo’n klein mensje gebeurt.
Dwars door jouw gedrag blijf ik me bedenken wat je mij nu eigenlijk probeert duidelijk te maken. Je maakt het niet makkelijk voor me, maar ik geef niet op. Want voor jou ga ik tot het gaatje. Ik blijf op zoek naar dat goud in jou. Ook als anderen in je omgeving afhaken omdat jouw gedrag ze afschrikt.
Door de jaren heen hebben we aardig wat voorbij zien komen. Kinderen die zich verstopten in kasten, plasten in doppers, met tandpasta op de muur schreven. Kinderen die in een vakantiehuisje binnen tien minuten de sauna hadden gesloopt. Vier tieners op het politiebureau omdat ze in een klein Frans dorpje maskers opdeden en de inwoners de stuipen op het lijf joegen. Kinderen met een levenslang ballenbakverbod bij de Ikea. Kinderen die tientallen statiegeldflessen pikten en inruilden voor tabak. Door de jaren heen is alles wat je kunt bedenken gepikt, van opladers tot geld en persoonlijke eigendommen. We hebben onze spullen zelfs op marktplaats in de verkoop zien staan. Het leverde snel geld op, waarmee dealers werden betaald. Je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben het gezien.
Ondanks alles blijf ik op zoek naar het kind achter jouw gedrag. Waarom doe je wat je doet? Ik blijf in jou geloven. Daarbij verwacht ik niks van jou en alles wat ik zie aan groei is meegenomen. Alle kleine en ook zelfs grote stappen zijn even waardevol. Ik blijf ook geloven in ‘er te zijn’ voor jou, soms ook tegen beter weten in. Want voor jou ga ik tot het gaatje.
Als kinderen mensen om zich heen hebben die niet afhaken, maar die in ze blijven geloven, dan kan er diep van binnen weer een vlammetje vertrouwen groeien. En dan? Dan gebeuren er prachtige dingen.
Ik werk met de mooiste mensen ter wereld.
In de serie ‘Jeugdzorg in de praktijk’ vertellen jeugdzorgprofessionals wat zij meemaken tijdens hun werk. Pien van der Hoff is 62 jaar, getrouwd en moeder van zeven volwassen kinderen. Twee van hen zijn als pleegkind bij haar komen wonen en daarna geadopteerd. Op dit moment wonen er zeven kinderen in het gezinshuis van Pien, op een ruime boerderij in het buitengebied.
